Ouders op bezoek

Zo vriendjes en vriendinnetjes het verslag waar jullie iedere week zo naar uitkijken.

Dit was vooral vergeleken vorige week een productieve week, niet qua werk natuurlijk maar qua dingen doen.

Nou lieg ik wel een beetje want dinsdag had ik de eer om de hele dag deuren te openen voor een elektricien, ik mocht er wat later me nest voor uit want hij begon bij ons huis. Hij zou half 9 arriveren dus was ik ook stipt op tijd buiten aan het wachten tot hij op kwam dagen. Ik heb bijna een uur gewacht tot hij aankwam maar stond gelukkig in het zonnetje dus het was goed uit te houden. Hetgene wat hij dus als baan doet is een stekker in het stopcontact doen en kijken of het nog naar behoren werkt, en zo niet dan wordt de eigenaar geïnformeerd en dat is het. Zo zijn we dus meerdere gebouwen afgegaan en heb ik telkens de deuren open gemaakt want de sleutels mogen niet aan derden worden gegeven.

Me baas had verteld dat het misschien wel 2 dagen kon duren eer we klaar waren. Maar we waren al om 2 uur klaar dus kon ik wat later naar kantoor althans dat hoopte ik. Want wie kwam er net aangelopen toen we klaar waren, inderdaad me baas. Hij moest hier toevallig wezen en vroeg hoe ver we waren, omdat ik zo goudeerlijk ben loog ik niet en zei dat we klaar waren, en ik hem zo weer zou zien op kantoor. Maar nadat ik thuis was afgezet ging ik nog even wat eten en boodschappen doen, het was al 3 uur voordat ik de bus pakte naar kantoor, althans dat dacht ik want het was niet de bus naar kantoor maar naar de immigrantenwijk! Ik had het al een beetje door maar of ik het nou vroeg of laat door had ik moest toch eerst weer terug naar me huis voor de goeie bus. Maar de bus kwam maar niet opdagen tot kwart voor 5!!!!! toen kwam die pas tevoorschijn dus had het ook weinig zin meer om naar kantoor te gaan. Zo had ik dan toch nog me vrije middag te pakken…

Donderdag gingen we net als het personeel uit Bristol naar het kantoor in Birmingham voor een training en gezellig koken en eten. We werden om half 8 opgehaald en kon lekker voorin zitten, het duurde niet lang totdat mijn ogen nog wilden doorslapen. Ik was net in slaap gevallen toen ik hoorde ‘we’ve got a sleeper over here’ of iets in die trant (was aan het slapen he) dus ik schrok een beetje wakker van nee hoor niks aan de hand. Dus na een beetje te hebben gepraat was ondertussen de hele achter bank in slaap gevallen.. En ik maar zielig wakker wezen. Aangekomen op kantoor zag ik een meisje dat in mijn Duits klas zit op school! Dat was wel raar want er was mij verteld dat ik de enige was die naar Engeland op stage ging.

Nadat we de training hadden gehad van mijn favoriete schoonheid in Camelot, Victoria begon het koken. Nou moesten wij het toetje maken dus waren we pas als laatste aan de beurt. Waardoor we een beetje aan het praten waren, toen ons opeens een heel verleidelijk aanbod werd gedaan, namelijk of we een biertje wilden. Dus zaten we al lekker vroeg aan het bier, leuke stage dag vond ik al moeten ze vaker doen wordt het er veel gezelliger op.

Op de terugweg was ik nog wel even lekker in slaap gevallen en besloten we om de dag af te sluiten in ‘the prince of Wales’ onze lokale pub dus. Maar alhoewel ik vrijdag vrij was kon ik het niet laat maken want mijn ouders kwamen vrijdag op bezoek en moest ik ze ophalen.

Dus vrijdag iets later eruit dan normaal en op weg naar het treinstation, even een ontbijtje meegepakt in de vorm van een broodje worst en doorlopen maar. Op het station aangekomen ging ik naar het perron waar de eerste treinen vanaf het vliegveld zouden aankomen, maar het bleek dat ze overal aankwamen dus na telkens bij een ander perron te hebben gestaan ben ik maar naar de grote hal gegaan en daar gewacht. Een tijdje gewacht nog en ik zag ze al aankomen lopen, leuk ze weer te zien en zijn op weg gegaan naar het hotel maar eerst een bakje koffie gedronken en wat bijgepraat, grootse verhalen dat we hadden het hield maar niet op.

Nadat we naar het hotel waren gegaan mijn werkplek heb laten zien en me huisje hebben bezichtigd gingen we weer terug de stad in om de toerist uit te hangen. En wat is een must see voor een toerist, juist de pub. Dus nadat we daar wat tijd hadden doorgebracht liepen we een beetje door het stadscentrum om wat ik dacht dat het was de oudste pub van Manchester aan te doen, lekker knus en gezellig want het plafond was niet hoger dan een gemiddelde Nederlander. Van zo’n intensieve dag krijg je ook honger natuurlijk en gingen we naar Red Hot World Buffet, de bus stopt er voor langs en wou er ALTIJD al eten. Was zeker geen verkeerde keus want ze hadden van alles wat, oneindig veel eten.

Zaterdag gingen we naar de markt in Bury waar ik al eerder ben geweest alleen toen was het aan het sluiten omdat ik me nest niet uit wou. Deze keer was het wel open gelukkig en al gezellig druk, smalle straatjes en leuke kraampjes. Maar omdat we om 3 uur een wedstrijd wilden bijwonen hadden we niet alle tijd dus gingen we weer terug. We kwamen 1 minuut na de aftrap aan bij Salford City FC, waar ik ook al eerder ben geweest maar toen in het uitvak. Het was wel fris, het voetbal was niet goed maar het heeft toch altijd wel wat. Na afloop zijn we de stad in geweest om wat te drinken en daarna te eten.


Alweer de laatste dag met me ouders was aangebroken met op de planning Old Trafford, voor de onwetenden dat is het stadion van Man United. Maar het ging niet helemaal zoals geplant want de trams reden niet dus moesten we met plaatsvervangend vervoer. Hele tijd wachten op de bus kwam er een groep Nederlanders aan die ook naar Old Trafford gingen, dat was gemakkelijk te zien, maar die volgden ons maar want ze wisten zelf niks. Tijdens het wachten bleek er achter ons tegen een standbeeld een man te liggen in een niet al te fijne positie om te slapen, toch had hij zich al een tijd niet verroerd en werd door iemand een ambulance gebeld. De broeder kwam aan op ze fietsje (met helm haha), en ging hem verzorgen maar die man was helemaal van de kaart, keek vaag uit ze ogen, duidelijk onder invloed dus.

In de bus moesten we maar beetje uitkijken waar het stadion nou was. Na een tijdje zagen we het stadion liggen en dachten dat die er wel naast zou stoppen. Hij ging links in plaats van rechts dus moesten we een stuk teruglopen, en de makke Brabanders volgden ons vol overtuiging.
Aangekomen bij het stadion werd natuurlijk de toerist uit gehangen en foto’s gemaakt, rondje eromheen gelopen en nog traditioneel geluncht bij de chippy met fish ’n chips.

We moesten eerst naar mijn huis om de koffers op te halen, nog wat overbodig gewicht in hun koffers gedaan zodat ik hier ook nog dingen kan kopen en meenemen zonder over me gewicht te zitten. Ze hadden nog een overlevingspakket voor me meegenomen bestaande uit appelmoes, pindakaas, curry, hagelslag en kruidnoten. Maar alleen de laatste 2 hadden het overleefd want je mag natuurlijk geen vloeibare spullen in je handkoffer meenemen.

Op naar het station,de trein ging al bijna weg toen we aankwamen dus konden we niet nog ergens even wat drinken en moesten we weer afscheid nemen.


De groeten,